تعریف زری اسکیپینگ

در ابتدا بحث رو با تعریف « زری اسکیپینگ » شروع میکنیم .

زری اسکیپینگ یک روش منظرسازی است که تکنیک های خلاقانه ی حفاظت آب را با شیوه های مناسب باغبانی در کنار هم جمع کرده است و در صورت برنامه ریزی و طراحی مناسب می تواند جذاب، پر از رنگ و رضایت بخش باشد. در همین راستا یکی از کامل ترین تعاریفی که برای منظرسازی کم نیاز به آب بیان شده تعریفی است  که سازمان آب منطقه ای ” دنور ” بیان می کند: مفهوم و راهکاری در منظرسازی که نیازمند آب کمتری در بخش پوشش گیاهی بوده و همخوان و سازگار با اقلیم و خاک منطقه باشد .

استقرار نواحی مصرف آبی

علاوه بر تقسیم بندی منظر بر حسب نواحی عملکردی، همچنین یک پلان زری اسکیپ به سه زون یا ناحیه از نظر مصرف آب نیز تقسیم می شود: زیاد ( آبیاری منظم ) ، متوسط ( آبیاری با تکرار کم ) ، کم ( بارش طبیعی ) . یک منظر مشخص ممکن است شامل چندین مورد از این زون ها باشد.

زون با مصرف آبی زیاد،

ناحیه ای کوچک در منظر، با بیشترین میزان دید و منظر و بالاترین میزان نگهداری است. این زون، ناحیه عمومی و ناحیه اطراف پاسیو که گیاهان در غیاب بارنگی به طور منظم آبیاری می شوند که رنگ آن ها به سبز مایل به خاکستری تغییر رنگ داده و پزمردگی یا دیگر علائم تنش رطوبت را از خود نشان داده اند.

در زون مصرف آبی کم

گیاهان با بارندگی طبیعی، آب به دست می آورند و آبیاری نخواهند شد. برای بیشترین حفاظت آب در طرح می بایست تا حد ممکن مساحت بیشتری به این زون اختصاص داده شود. اغلب مردم از این متعجب خواهند شد اگر از این مطلب آگاهی یابند که بسیاری از درختان و درختچه های زینتی چوبی، بوته ها، گیاهان علفی چندساله و حتی بعضی یکساله ها شبیه وینسا ( و وربنا ( شاهپسند ) به خوبی در زون مصرف آبی کم، جایی که حتی برای یکبار بعد از استقرار آبیاری نمی شوند، به خوبی رشد و نمو پیدا می کنند.

گیاهان مناسب این زون به جز مقدار کمی کاهش کیفیت ظاهری در دوره خشکی، علائمی از خود نشان نمی دهند. بعضی از گیاهان در طول دوره خشکی به خفتگی می روند و رشد آن ها متوقف می شود. چمن برموداگراس در طول دوره خشکی به حالت خفتگی در می آید و تغییر رنگ به قهوه ای می دهد و پس از اولین بارندگی شادابی و سرسبزی خود را باز می یابد. آموختن و پذیرفتن ظاهر « کمتر از مطلوب » در طول دوره خشکی یکی از سخت ترین موانع برای پذیرفتن یک منظر کم نیاز به آب می باشد.

در ارتباط با قانون زون های آبیاری یک استثنا وجود دارد، گیاهان تازه کاشت شده و چمن ها در خصوص آبیاری وضعیتی خاص دارند، چرا که گیاهان قبل از استقرار کامل در محیط کشت اصلی، نیاز به آبیاری منظم در طول دوره استقرار خود ( ۸ تا ۱۰ هفته بعد از کاشت) دارند و این آبیاری بدون توجه به زونی که در آن کاشت شده اند، انجام می شود.

برای حداکثر کردن صرفه جویی در آب ، بستر گل های فصلی را در نواحی از منظر که آن ها می توانند نگهداری و آبیاری شوند متمرکز کنید. از پراکده کردن شمار زیادی از بسترهای کوچک در سراسر منظر اجتناب کنید. حالا کاغذ شفاف جدیدی بر روی نقشه پایه خود قرار دهید و شروع به ترسیم زون های مصرف آب خود کنید. فرم منظر به تدریج شروع به شکل گیری می کند و شما می توانید فرم بسترهای گوناگونی را در طرح به تصویر بکشید اما هنوز متریال ساخت و گیاهان نمی بایستی تعیین شوند.