طراح : وست ایت
مکان : کانادا – تورنتو

---

شرح پروژه

در سال ۲۰۰۶ میلادی ، شهردار تورنتو ، تصمیم گرفت کیفیت فضای شهری حدود پنج کیلومتر از محیط اطراف دریاچه ” اونتاریو ” را بهبود بخشد و همچنین میان این بخش و بخش تجاری و بافت شهری نوعی اتصال و پیوستگی حرکتی یه وجود آورد . معماران منظر گروه west8 ، برای انجام این پروژه فرآیند طراحی ویژه ای را در نظر گرفتند .

طبق توضیح طراحان این پروژه که ” واترفرانت ” نام گرفت . آن ها روش های معمول طراحی که شامل پرداختن به طرح کف سازی و استقرار مبلمان مناسب برای کنار دریاچه و اسکله بود را کنار گذاشتند و محدوده ای سه و نیم کیلومتری کنار دریاچه را شامل سه اسکله ( اسکله اسپادانا ، اسکله سیمکو ، اسکله ی مرس ) و همچنین مسیر ارتباطی بین آن ها را به صورت مجموعه پیوسته با هم و نیز پیوند دهنده ی شهر با لبه ی دریاچه طراحی کردند . برای این کار ” نوعی طراحی رفتارگرا ” را انتخاب کردند که در آغاز آن فعالیت ها و رفتارهای مردم در لبه ی مرز دریاچه و خیابان های شهر به دقت بررسی شد. قدم زدن ، گذر کردن ، عبور کردن ، دویدن ، نگاه کردن ، تماشا کردن ، بازی کردن ، نشستن ،اسکیت بازی ،عکاسی ، گفت و گو کردن ، اجرای نمایش ، هنر خیابانی ،خوردن ، آشامیدن و …… رفتارهایی بود که در این محیط انجام
می شد .

در مرحله آخر ، ایده ی طراحان برای ساماندهی این رفتارهای محیطی در لبه ی خطی خیابان و دریاچه این بود ، ” ساختاری از خطوط موازی که همانند یک موج دریا در برخی نقاط تغییر ارتفاع می دهند به عنوان ساختار پیوند دهنده ی همه ی لایه های کالبدی ( کف سازی ، مبلمان ، نرده ، دست انداز و….) ” در نظر گرفتند .

فرم این مجموعه قابلیت های متفاوتی در اختیار مردم می گذارد و این امکان را به آن ها می دهد تا از فضا تعاریف و استفاده های متنوعی داشته باشند . این عرشه مواج ، در واقع یک پاسخ کالبدی و محیطی به فعالیت ها و رفتارهای شهروندان در شهر تا لبه ی دریاچه و نیز تلفیق
آن با فعالیت و رفتار های مردم در اسکله است .

ساختار هندسی :

ساختار هندسی ( خطوط موازی ) در نظر گرفته شده در این پروژه ضمن آن که میان فعالیت هاب متنوع و طیف رفتار های گوناگون ، مرزبندی و آن ها را تعریف می کند ، به طور هنرمندانه ای موجب خلق فرم نهایی شده ، در حقیقت در این جا ” فرم تابع رفتار ” است .