۷ شهر موفق بیوفیلیک (طبیعت محور)

شهرهای بیوفیلیک، شهرهایی هستند که طبعیت را ابتدا در برنامه ریزی، طراحی و مدیریت شهر قرار می دهند و در واقع نیاز روزانه انسان به طبیعت را تامین می کند. یک شهر بیوفیلیک در اصل یک شهر متنوع زیستی است که مملو از فضاهای سبز و جایی که شهروندان در جریان معمولی زندگی کار و فراغت، زندگی گیاهی بسیار متنوع را به چشم می بینند و احساس می کنند. در چنین شهری طبیعت هم در مقیاس خرد تا مقیاس کلان وجود دارد، در واقع طراحی و برنامه ریزی بیوفیلیک یکی از عناصر ویژه و البته اساسی شهرسازی سبز یعنی ارتباط طبیعت با شهر و طراحی طبیعت درون شهر را ارائه می دهد. بنابراین شهر بیوفیلیک منظرسازی را هم به درون ، هم بر روی ساختمان، دیوارها، خیابان ها و نهر های آب می آورد.

در اینجا به وجه غالب پروژه های منظر شهری  بیوفیلیک در مقیاس شهری می پردازیم.

۱- برلین

شهر برلین دارای سابقه طولانی از ادغام طبیعت در شهر بوده است، و برخی از پیشرفته ترین و پیچیده ترین سیاست ها و برنامه ریزی سبز شهری در جهان است.

و این موضوع با پیگیری قوی شهروندان و توسعه گران حمایت می شود، تجاربی که از طبیعت شهری، درک ذاتی جامعه، محیط زیست گسترده و مزایای شخصی گرفته شده است. به عنوان یک نتیجه حدود بیش از یک سوم فضای برلین زیستگاه طبیعی و سبز است که این فضای سبز و طبیعت همچنان به شهر اضافه می شود. مجلس سنای برلین برای ارزش دادن به توسعه شهری و محیط زیست، “ظاهرا” از شهر تعریفی که شده این است که : به مجموعه ای از فضای باز همراه با ساختمان های منفرد یا مجموعه های معماری تعریف شده است. آنها مسئول حس رفاه، سهولت و راحتی هستند که شهر را تحریک کند و برای حس هویت ساکنین که از شهرشان دارند قاطع هستند. این موارد همه در درون یکی از متراکم ترین شهرهای اروپا قرار دارد.

۲- شیکاگو

شهر شیکاگو توسط ریچارد ریلی، شهردار سابق این شهر با بکار بردن اشکال متنوعی از طبیعت و طراحی شهری از یک شهر صنعتی امروزه به یکی از سبزترین شهرهای جهان تبدیل شده است. در شیکاگو در حال حاضر بیش از ۶۰۰ بام سبز وجود دارد که بیش از ۵ میلیون فوت مربع را پوشش داده است.

در این شهر بیش از ۵۰۰ هزار درخت کاشته شده و شبکه ای که از ۱۱۰ مایل نوار تزئین شده شکل گرفته وجود دارد.

پارک هزاره شیکاگو یکی از تازه ترین پروژه های شهرسازی بیوفیلیک در شیکاگو است که به عنوان مقصد محبوب برای گردشگران و ساکنان تبدیل شده، جذب حدود ۱۹ میلیون نفر در افتتاحیه آن در ژون ۲۰۰۴ و کمک به وضعیت شهر به عنوان یکی از محبوب ترین مقصد های توریستی آمریکا در سال ۲۰۰۶ شناخته می شود.

۳- پورتلند

شهر پورتلند دارای یک برنامه بسیار جامع شهر سبز است، بزرگترین محور آن نگرانی مدیریت فاضلاب های سطحی است. با این حال، به عنوان تجربه ای که با ابزارها و فناوری های سبز شهری در حال رشد داشته، شهر قادر به پرورش دادن مزایایی بوده که توانایی حمایت بیشتر از اهرام های سبز شهری را ایجاب می کند.

استفاده از تجربیات سایت های شهری، سیاست ها و تحصیلات عمومی باعث بیمه شدن فعالیت های سبز شهری شده است. ارزیابی، تعیین مقدار و عملکرد مرتبط از تاسیسات و زیرساخت های سبز شهری بخشی از موفقیت های جدایی ناپذیر این پروژه ها بوده است.

۴- سنگاپور

جنبش شهری سبزی از این شهر تحت عنوان باغ شهر شروع شد، جنبشی تحت نظارت نخست وزیر بنام لی کوان یو در سال ۱۹۶۰ قبل از توجه بین ملل به مزایای شهرسازی بیوفیلیک شروع شد.

کوان یو اهمیت و توانایی پارک ها و فضای شهری را در کیفیت زندگی شهری به رسمیت شناخته بود و بازتاب این موضوع در سال ۱۹۹۶ در مراسم سرمایه داران مطرح شد که حتی درختان هم مهم اند. امروزه بحثی که در مورد سنگاپور است، اینکه به عنوان یک نمونه جهانی می توان این شهر را از نظر بیوفیلیک دانست. سنگاپور یک منظری از شروع یک شهری در باغ رادر سر دارد، جایی که عناصر طبیعی به صورت یکپارچه در محیط ساخته شده قرار گرفته که در واقع یک محیط زیستی که ترکیبی از درختان، گلها، پارک ها و تنوع زیستی غنی است.

۵- تورنتو

این شهر بزرگترین شهر کانادا و پنجمین شهر پرجمعیت شمال آمریکا است. تورنتو به صورت متعدد با چالش زیست محیطی معمولا مرتبط با توسعه شهری مواجه است، مانند کاهش کیفیت هوای شهری، افزایش جزیره گرمایی، اثرات و مسائل مرتبط به مدیریت فاضلاب های سطحی.

در این شهر برای رسیدگی به این مسائل، تعدادی طرح زیست محیطی آغاز گردیده است، مانند حد استاندارد توسعه سبز، بخش استراتژی اقتصادی توسعه سبز، تغییرات آب و هوا ، هوای پاک و برنامه عملی انرژی پایدار. در ماه مه ۲۰۱۹، تورنتو  اولین شهر در شمال آمریکا ملزم به اتخاذ قانون و حکمی جهت ساخت و ساز برای بام های سبز شد و این دستور به تمام ساختمان ها به صورت برنامه ای کاربردی از جمله کاربری های جدید مسکونی، تجاری، اداری و صنعتی شد.

۶- پاریس آینده

پروژه شهر هوشمند پاریس در سال ۲۰۵۰ با طراحی وینسنت کالبوت، به سفارش سازمان محیط زیست این شهر ساخته می شود و هدف اصلی آن پیدا کردن راه هایی برای کاهش تولید گازهای گلخانه ای در آینده است.

با این طراحی که توسط تیم وینسنت و خودش انجام شده دیواره خارجی و نمای برج ها و ساختمان های بلند را به پوشش هایی مجهز می کنند که انرژی خورشیدی و گرما را جذب کرده و تولید الکتریسیته می کند. از طرفی برای استفاده و تولید آب گرم در واحد های مسکونی نیازی به هیچ منبع انرژی جداگانه ای وجود ندارد. آب باران هم توسط پمپ های مخصوصی جذب می شوند و برای تولید انرژی پاک مورد استفاده قرار می گیرند. دور تا دور ساختمان ها  را جلبک های مخصوص و بامبو احاطه کرده و باغچه های کوچک و پل هایی از سبزی ها به تمیز به بودن شهر کمک شایانی می کنند.

۷- بیرمنگام

جهت بیوفیلیک سازی بیرمنگام شاخصه هایی تعیین شده است.

۱- شهر انعطاف پذیر : در چنین شهری مخاطرات محیطی به حداقل می رسد و بواسطه سیستم تاب آوری، شهر پایدار باقی می ماند.

۲- منابع موثر یک شهر : در آن انرژی،زباله ، آب و مواد غذایی، همه به طور موثر مدیریت می شود و محصولات در سراسر اقتصاد در گردش هستند.

۳-  دانش یک شهر : بهبود سبک تحصیلات، مهارت، خلاقیت ها، انتقال اطلاعات در سراسر بخش ها و تامین ذخایر و خدمات برای اقتصادی کردن و کاهش کربن.

۴- یک شهر هوشمند ، همراه مردم هوشمند : تولید انرژی کم کربن با ساختمان هایی که از تکنولوژی روز استفاده کرده اند مانند شبکه های هوشمند برای کمک به کنترل ذخیره و تقاضای انرژی.

۵- دسترسی شهری : تاجایی که زیرساخت حمل و نقل قادر باشد ، مردم را جهت مسافرت پایدار تر و آسان تر در سرتاسر شهر حمایت کند.